vakhtang's blog

მე რომ შემეძლოს ავისრულო ის, რაც მწადია, მაშინ გავხდიდი ღამეს _ მზიანს, დღეს კი მთვარიანს, გადავაქცევდი ამ სამყაროს ასე დარდიანს _ ოცნების ქვეყნად, სადაც ყველა ფხიზლად მთვრალია, ადამიანნი მის ქუჩებში ფრენით დადიან და მათ სულებში მხოლოდ სიკეთის რწმენის მადლია, სადაც ცხოვრება ყველა სულდგმულის სულს უხარია და მოსაწყენად სულ არავის აღარ სცალია, სადაც ზეცაზე ცისარტყელების მინანქარია, იმ ქვეყნად, სადაც ბედნიერია ყველა ძალიან! მე ასე მინდა, მაგრამ თურმე ეს სიზმარია…

მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს,
ისე მაღალი და სპეტაკი განა მთებია?
მარტის ნიაღვარს აყვირებულს გზები ჩაუხრავს,
უგრიალნია და ზღვის უბეს შეერთებია.
მე ვის უბეში, მე ვის გულში შევინავარდო;
ვის შევუერთდე, - შენი გული დაკეტილია!
ნუთუ ეს ტრფობა, საყვარელო, თეთრო მთის ვარდო,
პოეტისათვის მხოლოდ ძველი გაკვეთილია?

ინლგსიის პრმეეირ მიინტსირ, უისნოტნ ჩეჩრლიი მიინტსორაბდმე რადმნემიე პრფოსეაის ითვაესდბა: იყო ჯაირკსცაი, ჟუნრლასიიტ, ისოტიროკის, მწრელაი, მხტაავირ. 1953 წელს მან ნოებილს ლიეტარუტირს პრემია მიიღო.

შეხედავ ქალია,მაგარი ნაშაა,
ქუსლებზე შემდგარა მკერდი აქვს ფაშფაშა,
სასტავში რომ მოაქვს თავი და "სვეცკობს" ,
თავის სოფლელებს ვითომ რომ ვერ სცნობს.

ჩადიან ქალაქში,სიგარეტს ირჭობენ,
გონიათ მაგარ ტიპს გამოიჭერენ,
ქალაქის ცენტრში ოთახს ქირაობენ,
უაზრო თემაზე დგანან ჭორაობენ.

არადა მშობლებს გონიათ სწავლობს,
ის კიდე ამ დროს "ძერსკულად" ბაზრობს,
ჯიბიდან ტელეფონს ipone-ს აძრობს,
და თავი გონია პრინცესა ამ დროს.

ქუსლებზე შედგა,გაიძრო კალოში,
თმა შეიღება,გავარდა ლილოში,
იყიდა ზმანი,დაიკლო კილოში,
და ბოლო რიგში დაჯდა კინოში.

ხოდა ესეთები ოხრად რომ არიან,
ქალაქში ჩადიან,ამაყად დადიან
კიდე დაგიწყებენ დაცინვას,ლანძღვას,
გაკრიტიკებას და გეტყვიან "ბანძსაც".

ოეეე,სოფელოო დაეშვი დაბლა,
ყანა გათოხნე,ვენახში გაღმა,
ან თუ ჩამოხვალ ნიღაბს ნუ იკეთებ,
ნიღაბი შენ სულს ვერ გამოგიკეთებს.

თქვენ ვერ გიშველით ზმანი და "სვეცკობა"
მოკლე კაბა,დეკოლტე,"ძერსკობა"
ბიჭი თუ გეტყვის როგორ ხარ "ძეტკა"
უყვარვარ!!! "აქანე დავდგავ მე სტენკას"
.…

დაგვაკარგინეს ხალისი, აღარ გვიკვირდა დაცემის,
დამღა დაგვასვა ცხრა წელმა,არაკაცობამ ნაცების.
ამოსვლა მზის არ გვართობდა , და არც ლაჟვარდი დაშვების.
ბნელმა დაღარა სახენი , თმები ათეთრა ქართველის .
...................
მაგრამ უფალი არ გვტოვებს , შიში გვანახა ანცების ,
ზოგი სად გარბის ,დაიწყო , რბოლები არაკაცების.
ნუთუ სიკეთე მობრუნდა , მოვიდა ბოლო ნაცების ?,
ამ კაცს ვუყურებ თვალებში.......... სიკეთე ჩვევაა კაცების )
...............

შენც ქმრიანი ხარ, ქალშავო,
მეც ცოლიანი ვმიწდები,
გვაშორებს ბედი აშარი,
ერთმანთს როგორ მივწვდებით!..

შორიდანაც რომ გვიყვარდეს
ერთურთი, ხალხის იჭვები
ამოგვიხოცენ იმედებს,
ხსოვნიდან ამოვიჭრებით!..

ვინ გვაპატიებს სიყვარულს,
სულს დაგვისუსხენ ჭინჭრებით,
ვაი, რა უსუსრუნი ვართ,
ვაჰ, რა ამაოდ ვირჯებით!..

უსამართლო ხარ, საწუთროვ,
შენს სიმწარეში ვიხრჩვებით:
ვის შეგვაყვარებ, ტიალო,
სარეცელზე კი ვის ვრჩებით!..