leo86's blog

leo86
37, Tbilisi, Gürcistan

შენ ჩემი ჩუმი მონატრება ხარ...
ცრემლი ხარ სულზე...ფიქრად რომ ათოვს...
სული გეძებდა,ჩემი ამდენ ხანს...
გიპოვა მაგრამ...უშენოდ დარდობს...
ფიქრით მოგიძღვნი ველის ყვავილებს ...
გულში ჩაგაკრავ გრძნობად ...პატარა...
ნაპირთან ვდგევარ..სადღა წავიდე...
ზღვამ ,შენს ტალღებზე ...გადამატარა...
ქარმა შემიხსნა ფიქრის საკინძე...
გულზე შემაბა გრძნობის ზარები...
გრძნობა ,რომელიც შენთვვის ავკინძე....
უფლისგანაა მონაბარები...


ერთად წამართვი ყველა გრძნობა, თუკი გწადია,
ამითი მაინც არაფერი შეგემატა,
წაურთმევლადაც შენი არის, რაც მაბადია,
რადგან მთლიანად შენ გეკუთვნი, ჩემო ხატებავ.
თუ სიყვარულმა გიკარნახა ჩემი გაძარცვა,
მადლობას გეტყვი, სულში ასე რომ ითარეშე,
მაგრამ, ვაითუ თავს იტყუებ ტრფობის ტაძართან
და გულს მიქურდავ ჭეშმარიტი გრძნობის გარეშე.
შენდობას გეტყვი, მშვენიერო ჩემო მძარცველო,
სულით ღარიბი ბოლომდე რომ გამაღატაკო,
მაგრამ მე მიჯობს გულახდილმა ზიზღმა გამცელოს,
ვიდრე მიჯნურის უსამართლო წყენამ დამდაგოს.
მოხიბლული ვარ და სიავეც აღარ მაძრწუნებს,
კიდეც რომ მომკლა,შენს მტრობაში ვერ დამარწმუნებ.


ჩემი გული ხარ, ჩემი სუნთქვა.......
მთელი არსება,
ჩემი სულის ხარ აღმაფრენა და
ნეტარება....
შენტვის მეცოცხლა ღირდა კარგო
ჩემო თავნება....
ისევ თავიდან რომ მეღირსოს
მე დაბადება,
ჩემი ცხოვრების სევდა მწუხრით
შემოთენება
ჩემი გული ხარ,ჩემი სუნთქვა
მთელი სიცოცხლე...
არტერიიდან,
ვენებიდან
სისხლძარღვებიდან
ამოფეთქილი ამოსუნთქვა
სიყვარული ხარ
ძალა ხარ ჩემი არსებობის
ჩემი სიცოცხლის
სიწმინდე და სალოცავი ხარ!


ახლა ჩემს სამყოფელს უხდები რატომღაც,

მაგ შავი თმებით და მყვირალა თვალებით,
სიგიჟეს ვუწოდებ ყველა შენს გამოსვლას,
შენს სულში ვიცქერი ფიქრთა მდუმარებით...

ახლა შენ ახლოს ხარ,ჩემს გულთან ვიცი და
შენს ყოველ ნაბიჯში ვხედავ იმ სიმწიფეს,
მზის სხივი,რომ ალღობს გაყინულ მიწას და
ადამის დროიდან ვიჩემებთ სიგიჟეს...

ყველაფერს!ყველაფერს!გამიგებ ოდესღაც,
თვალებში ჩამხედავ კრძალვით და ცახცახით,
მიხვდები,რაოდენ მიყვარდი იმ დღიდან
ახლა კი გრძნობების არ მოჩანს ნასახიც...

და ვდგავარ წყვდიადში გაყინულ ბაგეთა
წამებს რომ მითვლიან მზის სხივთა ბარბაცით,
წუთიც და მორჩება ამ ხორცის წამება
და მტოვებ დღეიდან,ვით ღელვა ზღვასავით...

და ტანზე მაშრება შენი თმის სისველე,
იმ თვალთა სისველე ცრემლად რომ იღვრება
ვერაფერს ვუხერხებ,ამ სევდას მიხედეთ!
მიხედეთ დღეისთვის!ხვალ გვიან იქნება...

მე გხედავ შორიდან,ვარსკვლავთა ციმციმში
ხეების შრიალში,დემონთა გუნდიდან
მოდი და შემეხე მაგ ლურჯი ტუჩებით,
იქნებ და გაალღო გაყინულ გულიდან...

ჩაწყვეტილ,ჩალეწილ გრძნობების სიმაღლე
ანდა…


შენ არც კი იცი როგორ მიყვარხარ,
როგორ მაღიმებს სახელი შენი...
ღიმილად აქცევ ჩემს სევდას შენ და
ასე შორიდან ლამაზად მშველი!
უბრალოდ მინდა შეგეხო ეხლა
გაკოცო მინდა ჩუმად კისერში...
შენ ისე უცებ მოხვედი ჩემთან
და აქ იზრდები ამ ჩემს ფიქრებში!
ლამაზო ჩემო...იყავი "ჩემი"
სულ ცოტა მაინც,სულ ერთი ბეწო,
შენამდე მოსვლა და ხილვა შენი
მინდა ძალიან...და უნდა შევძლო!
მისრულებ თხოვნას...უყვები ფიქრებს
ვისთანც გაბარებ მისთვის ინახავ...
რა გითხრა მეტი,პატარავ ჩემო
"მასზე ძალიან მე შენ მიყვარხარ!"


მაპატიე გუშინდელი ყურადღება
გუშინდელი სიყვარულიც მაპატიე,
ის გვირილა მაპატიე რომ მოვწყვიტე,
მაპატიე მთელი გულით მაპატიე.
იასამნის სურნელი და ბედისწერაც მაპატიე
გაზაფხულზე რომ დაიწყო,
ახლა შორს ვარ სიყვარული გავაცილე,
მაპატიე… მიყვარხარო არ დამიწყო.
ის თვალებიც მაპატიე… ჩამქრალია,
სიყვარული გამომგლიჯა სიამაყემ,
ალბათ სადმე ჩემს შვილებთან გაგიხსენებ,
აი ასე რომ მიყვარდი... ვიამაყებ.
მაპატიე ის წვიმაც და ღამის ცეკვაც,
მთვარის შუქზე ჩემი ლექსიც მაპატიე,
ეკლესიის კიბეებთან დადებული,
ფიცი რო ვთქვი… აი ისიც მაპატიე.
მივდივარ და გულით მიმაქვს ერთგულება,
დავიძალებ ამ გრძობებს და მივალ სხვამდე,
მაპატიე… სიყვარული მაპატიე
მაპატიე რომ მიყვარდი ტირილამდე


მინდა მაჩუქო, სწორ თმიანი, ლურჯთვალა გოგო.
ან სულ ერთია, თუნდაც ბიჭი, მწვანე თვალება.
მინდა რომ ერთად ვუყვებოდეთ ზღაპრების ბოლოს,
ცხოვრების ტკბილი ისტორია როგორ მთავრდება.
მინდა მე და შენ ერთად ვქსოვდეთ ბედნიერებას,
ჩვენი შვილების მომავლისთვის, ოცნებად ნანახს.
ერთად ვურჩევდეთ ლამაზ სახელს, პატარა გოგოს,
თუნდაც ბიჭუნას, ოქროსთმიანს,დიდი ხნის ნანატრს.
მინდა შეგნიშნო სიხარულის პირველი ცრემლი,
როდესაც ჩვენი ანგელოზი გიწოდებს მამას.
მინდა დავარქვათ ჩვენს ბიჭუნას წმინდა სახელი,
გიორგი, მათე, ნიკოლოზი ან თუნდაც საბა.
მინდა პალმებთან ავიშენოთ პატარა სახლი,
სადაც მე და შენ სიბერემდე ვიქნებით ერთად.
სადაც პეპლებად იფარფატებს ბედნიერება
და სიყვარულის მელოდია მიაღწევს ღმერთთან.

/მელ. ზ./


მივუშვათ გრძნობები..

ვაცადოთ თარეში,
მინდა რომ სიგიჟემ აზრები არიოს,
გავცვალოთ თბილი მზე, გაყინულ მთვარეში
არ მივცეთ გულს ნება, გონება ჩარიოს.
მინდა სიყვარულმა აზრები არიოს,
თავიანთ ნებაზე მივუშვათ ფიქრები,
მინდა რომ ყველაფერს დაერქვას მე და შენ,
მე და შენ მთლიანი სამყარი ვიქნებით.
მივუშვათ გრძნობები თავიან ნებაზე,
სიგიჟით ჩვენც გიჟურ ცეცხლებად ავენთოთ,
მოდი ვისაუბროთ თვალების ენაზე,
შენს სულთან თამაშით მინდა რომ გავერთო.
მინდა რომ მე და შენ გავუსწროთ ერთად დროს,
მე, შენი სული მსურს, რომ გადავიბირო
მე შენში სიგიჟედ შემოვალ წამოდი
და თავსხმა წვიმაში ბავშვურად ვირბინოთ..
მივუშვათ გრძნობები თავიანთ ნებაზე..
უსიტყვოდ ვაჩუქოთ ერთმანეთს ფიქრები,
მინდა რომ ყველაფერს დაერქვას მე და შენ
და ასე მეც და შენც, ერთი მე ვიქნებით.
მივიშვათ გრძნობები თავიანთ ნებაზე,
აენთონ სიგიჟედ, დასახლდნენ თვალებში,
ამ ერთი სიგიჯისთვის დავთმობდი სიცოცლეს,
გავცვლიდი ცხოვრებას ამ უკვდავ…


არ მაინტერესებს რითმა! არც ის რას შეიცავს ლექსი, არც ის სიყვარული მინდა, რომ დაგირქმევიათ სექსი! ფეხებზე მკიდია ვინ ხარ! ანდა რამდენი გაქვს ფული, მეფე ლომი ხარ თუ ვირთხა, გქონდეს ქართველური გული! გინდა პრინცი იყავ, გინდა მაწვნის გამყიდველი ქალი, ოღონდ სანთელივით წმინდა და ნათელი გქონდეს თვალი! გქონდეს დახეული კაბა, ოღონდ საკმარისად გრძელი, გქონდეს გახვრეტილი ტაფა, ოღონდ ნუ იქნები მკვლელი! ოღონდ ნუ იქნები კახპა! და ნუ შეიყვარებ ცოდვას, ათასი კაცის წინ გახდა შენს სულს სხეულშივე მოკლავს! მოგკლავს გარყვნილების სუნი, მოდას აყოლა და თრობა, ქვასავით გაგიხდება გული, ქვასავით გაცივდება გრძნობა! როგორ უნდა გახდე სრული, როცა იმათ ბაძავ ვისაც, ვერ გაურჩევია სული, ნამცხვარი და…


მე დღეს მეტად დავაღონე ღამე,
ღამეს ჩუმად მიაპობდა სევდა,
თეთრი მთვარე იმშვენებდა თვალებს,
როცა სივრცე ღამე ფიქრებს წერდა.

გატკეპნილა ამ ცხოვრების ბეწვის ხიდი,
გზად და ხიდად გადებულა გულის ფეთქვა,
აისიდან მომავალი ნათლის სხივი,
ბეწვის ხიდზე გზას მინათებს ნელა.

კარს მომდგარი ხოშკაკალი ამ ცხოვრების,
ცდილობს ფესვი რომ დაგრაგნოს მეტად,
ჰორიზონტზე მოქანავე სულის ხიდი,
ბედის დარტყმებს სიმამაცით ლეწავს.

შემომადნა რამდენიმე ღერო ყლორტის,
ახლა ფიქრიც შემომიჩნდა მეტად,
აღარ მინდა სევდის ტბასთან ხეტიალი,
ან მუსიკით ფიქრის კვამლში ბნედა.

ახლა მზესთან ვიმყოფები მარტო,
ღამის ზღაპარს ზღვას ვუამბობ ნელა,
მკრთალი სიოც დამეწევა წამში,
როცა მზეში შენი სივრცე შემაქვს.

ვაჩე რაინდელი


Blog
Bloglar 5 dakikada bir güncelleniyor