nino's blog
წადი...
მომაშორე ეგ ხელები,
სხვისი სურნლება შეზელილი.
წადი...
გადამღალა მაგ თვალებმა,
სხვისი სიხარულით ნატარებმა.
წადი...
ვეღარ უძლებს და ეს გული
ისევ მდუმარებით აფეთქდება,
რადგან შემოხედვას ალერსიანს
სხვისი სიყვარული აღებეჭდა.
წადი...
აღარ მინდა ბოდიშები
სულმა ოკეანა გადალახა,
მერე როცა ისევ მოგინდები
მიდი შეაფარე თავი ტალღას.
წადი...
მე ხომ უკვე ამოგრეცხე
როგორც ამ ცხოვრების დიდი ლაქა.
წადი...
გულით მინდა დაგივიწყო,
და ჩუმად ჩამოვჯდე სამყაროს პირისპირ
ეს მაინც მადროვე...
წადი...
ალბათ გჭირდები და მე კი ასე,
შორსა ვარ შენგან, არ მყოფნის ძალა,
ყოველ დღეს ჩუმი მოწყენით ვავსებ,
ცრემლსა და სევდას ღიმილით ვმალავ.
და ეს დღეც გადის როგორც სიზმარი,
შენი სახელი მრჩება ბაგეზე,
და სველი სუსხი დილა–ცისმარე
მიხსნის იარებს, მღრღნის და მაქეზებს.
ყოველ დღეს ჩუმი მოწყენით ვავსებ,
უსაზღვრო ტკივილს ცრემლებში ვმარხავ,
გული მაინც მაქვს იმედით სავსე,
უმისამართოდ ვივლი და გნახავ.
შენ მონატრება რა არის იცი?
როცა შორს არის და მასზე დარდობ...
შენს საგულეში ვიცი სხვა არის,
ეს ვიცი მაგრამ მე მაინც გნატრობ.
დიდი ტკივილი რა არის იცი?
როცა დღე და ღამ ფიქრებში წვალობ,
გთხოვ, მომისმინე, მოეშვი სიცილს,
შენ ხომ არ იცი მინდა გასწავლი.
უზომო სევდა რა არის იცი?
თუ არც ეს იცი გაშოროს ღმერთმა,
ტკივილი, სევდა სიშორემ იცის,
ეს ყველაფერი მე ვიცი ერთმა.
შენ მოლოდინიც არა გცოდნია,
როცა არ იცი მოვა თუ არა,
და მასთან მისვლა შორზე შორია,
შენ არაფერი არ იცი არა...