TEA198426's blog
როცა დილით ვდგები და ჰაერში უჩვეულოდ თბილი სუნია ე.ი. აუცილებლად მოწვიმს… 
შენი სიყვარული რითაც მანებივრებ
ჩემი ლექსებია მე რომ გესაუბრე…შენი თვალები რომ მე თავს მაკარგვინებს
ჩემი შავი ზღვაა შიგ რომ ვიძირები
შენი სტრიქონებიც მალე გამაგიჟებს
ჩემი სტრიქონებით თავს რომ ვიგიჟებდი
შენი ფიქრებია ჩემი ანარეკლი ,
ჩემი მოგონება ჩუმად მოპარული,
შენი სიტყვებია ფურცლად დანაწერი,
ჩემი პოეზიაც ლექსად მოფანტული…
შენი ოცნებები მე რომ მომიძღვენი
ჩემი ერთადერთი სულის ტაძარია,
შენი გულიც იწვის ალბათ ჩუმი ცეცხლით,
ჩემი გულის ცეცხლი უკვე ხანძარია
დედაშენი -
ჩემი ნენე -
მჭადზე ასვამს ჯვარებს,
დედაშენი -
შარვლით ტაძარს ამდორებს,
ჩემი ნენე -
ჩადრში მალავს ხატებს.
დედაშენი -
მერსედესით დადის და
ჩემი ნენე -
მიუძღვება გუთანს,
დედაშენს ჟა დორეს სუნი ასდის და
ჩემი ნენე ბალახის სუნს სუნთქავს.
თქვენთან როცა რიჟრაჟია მაშინ
ჩვენთან უკვე სულის ორთქლი დგანა,
ბილბორდები გიშრიალებთ - ქარში -
ჩვენს სოფელში იბურძგლება ყანა.
დედაშენის ვარცხნილობა კარე,
ჩემი ნენე წელზე იშლის დალალს,
ლეჩაქიდან მხოლოდ თვალებს აჩენს,
დედაშენი მხოლოდ თვალებს მალავს...
ჩემი ნენე წარსულიდან ხვნეშის,
დედაშენი ევროპულად ოხრავს,
თქვენთან ახლა მოდაშია სექსი,
ჩვენთან ბავშვი კვლავ წეროებს მოჰყავს.
დედაშენი ეშმაკის გზას იბედებს,
ჩემი ნენე სამოთხის გზას გაშლის,
დედაშენი თორმეტ აბორტს იკეთებს,
ჩვენ კი უკვე თორმეტნი ვართ სახლში.
ვფიქრობ ასე, ვსლუკუნებ და მტკივა,
სურვილები განცდებს ვეღარ მართავს,
დედაშენი - ქართველ ქალის სახე?!
ჩემს ნენეს კი ეძახიან……
იცი რომ სიცივეა, მაგრამ არ იმჩნევ;
იცი რომ სინათლეა, მაგრამ თვალებს ხუჭავ;
იცი რომ სიბნელეა, მაგრამ ხელებს არ აცეცებ;
იცი რომ მოგისმენენ, მაგრამ მუნჯი ხარ;
იცი რომ გიყურებენ, მაგრამ ბრმა ხარ;
იცი რომ გეტყვიან, მაგრამ ყრუ ხარ.
კოცნა პოეტურად?
ხო, როცა უყურებ ტუჩების მიმოხრას
და ისე გიზიდავს, რომ კიდეც გაოცებს.
მანძილი თითქოსდა, ნელ - ნელა მცირდება
და უცებ, სულ უცებ უსიტყვოდ აკოცებ.
კოცნა პოეტურად?
თვალებით ახსნილი გრძნობების კვალდაკვალ,
ზედმეტი ხელების, ლოყაზე შეხებით,
კოცნი და თითები ცოცავენ ნაკვთებზე
და შემდეგ, ნელ - ნელა იკრავ და ეხვევი.
კოცნა პოეტურად?
თუ ჩახსნილ საკინძეს, მკერდისკენ მიყვები
და შემდეგ უკანვე ბრუნდები ტუჩებთან,
ის ამბობს ჩურჩულით: შეჩერდი, არ გინდა,
შემდეგკი გნებდება და ვეღარ ურჩდება.
კოცნა პოეტურად?
არ ვიცი სიმორცხვე - ის ჩემთვის მითია,
დიდი ხნის წინათვე, მე ასე დავიწყე -
თუ ვკოცნი როდისმე, ცხელი ვარ ყოველთვის
და ვკოცნი ისე რომ, არასდროს ვავიწყებ.
გამომიზოგე თვალები და
მზერის დაცლამდე,
შემეხმიანე მაგ ტუჩებით 
ფიქრთა გორაზე მოგონებამ გადაიარა,
გულის კარებში დიდმა სევდამ თავი იჩინა.
თუ სიყვარულის ქარიშხალი უკან ჩამორჩა
ბედს ვემდურებით? გვიანია დარდი გამოგვხრავს.
იმ ბილიკს გავყვეთ ჩვენ რომელიც უკვე მოვძებნეთ,
ის სიყვარული მოვიხმაროთ, რომელიც გვერგო,
დარჩენილ დღეთა სადღეგრძელო ყველამ დავლიოთ,
ლამაზი გრძნობის წმინდა სანთელი რომ მუდამ გვენთოს.
ნდა გაგაგიჟო… უნდა გადაგრიო,
როგორც არეული მარტი…
უნდა გაოცნებო ჩემზე დღე დაღამე,
უნდა მოგისიო დარდი…
მერე გიღალატო… მერე მიგატოვო…
მერე გაგამწარო ძალიან...
უნდა გათქმევინო: ჩემი გაგაგიჟება
შენი სიყვარულის ბრალია…
ეს, მხოლოდ მიტომ შენ რომ არდამასწრო,
შენ რომ არ დამტოვო მარტო…
ჩემო ტკივილო და ჩემო ბედისწერავ,
ჩემო უნუგეშო დარდო