მზე ჭადარის ხესთან მყავდა დამბული,
იქ, ბაგრატზე, ვარსკვლავები მელაგა,
სამი ათასწლეულია ქართული
და დავითი კვლავ ცოცხლად დგას გელათთან.

გქონდა სიბძნე, სიტყვა გქონდა საწყისი,
შენ მზის ღმერთი გინათებდა აისებს,
ელინებმა გიპოვნეს და საწმისი
მოტყუებით ევროპისკენ წაიღეს.

ღალატისგან აღდგენილი ლაზარე,
თმაჭაღარა - თეთრი ქვების ფერებად,
წლებით დაღლილს, უძინარს და ნამგზავრებს
იმერულად, გულით მომეფერება.

მყოფადისკენ იმზირება წარსულით
უძველესი, როგორც თვითონ ქვეყანა,
მზე ჭადარის ხესთან გვყავდა დამბული და ..
წყალში ქვიშად ოქროები გვეყარა.

Severim! 3