შენით გადაღლილი, ჩემი მოგონება...
ლექსში ჩავტიე და
რითმა შევარჩიე...
ისევ,
ამირია ფიქრმა მე გონება...
ისევ,
ჩემს ფიქრებში შეგამჩნიე...
ჩვენი მოგონება წვიმად გადაიქცა...
გთხოვ, რომ მაპატიო
ჩემი აპათია...
თვალი ისევ,
შენსკენ გამოიქცა...
გულმა ყველაფერი გაპატია...
შენმა მოგონებამ, სად არ მომატარა...
დღემდე, ისევ შენით ვივსები...
იცი, ხან წვეთი ვარ,
უხმო და პატარა...
ხან კიდევ, ზვირთი და
ხან კიდევ, ნისლები...
ისევ ქართან მინდა,
დავითვალო წამი...
დროში მოვაქციო, დავივიწყო დარდი...
გახსოვს, ქარს მოვყევი
მთვარიან ღამით...
გახსოვს, გიყვარდი და
უზომოდ გწამდი...
და ქარს გავატანოთ ჩვენი შეპირება...
ვიცი, გაწვიმდება
და მომიღებს ბოლოს...
მე, შენს დანახვაზე ისევ მეტირება...
წვიმის წვეთივით
ავღელდი მხოლოდ...
მინდა გრძნობებისგან მალე დავიცალო...
რადგან, უშენობამ
გული გამისივა...
იქნებ ერთი წამით, მაინც მოიცალო
ვიცი ზაფხულია,
და უშენოდ მცივა...
:)))))))))))))))))))))))