Денес плачев повторно, после 8 години. На истото место ми потекоа
солзи како и одамна. Тогаш заплакав кога ја видов последната капка вода
зад мене, а веќе не се сеќавам ни зошто. Денес ме запече една мисла за
тебе и потаму знам само дека не може да се сопрам....

Знам дека
еден ден ќе те изгубам. Можеби ќе е тоа утре, задутре или за 40 години,
а тоа не ми прави никаква разлика. Сурово е некому да му дадеш да го
вкуси рајот, а потем да му го одземеш од пред очи. А солзите немаат
вкус ни приближно божествен како твојот. Солзите се безлични....

Го
исплакав речиси целиот пат. Не можев да смислам ден кога ќе знам дека
ќе те нема. Пичка ти мајчина, престанав да те сакам и сега те обожувам
толку многу што почнаа да ми недостигаат и твоите недостатоци, и
модалните зборчиња кои го исполнуваат твоето раскажување, и....

Велат
дека солзите ѝ олеснувале на душата. Лажат! Сега е толку празна колку
што никогаш не била. И само ти можеш да ја пополниш таа празнина....
Дојди.

Severim! 8