szedłem krawędzią

wielkiej przestrzeni

niebo zszyło się z oceanem

falowało życie

margines błędu

niknął w horyzoncie

.

widziałem myśli

jeszcze nie całkiem

wyzwolone z cielesnej powłoki

szukały zatoki

wyciszonych fal

żeby wzmocnić siły

.

prowadził mnie dźwięk

skomponowany

przez coś wciąż grającego we mnie

łagodniał wtedy sen

instrumentarium

do leczenia uczuć

.

czułem puls ziemi

raczej jej oddech

życiodajny jak pierś kobiety

szmer trawy o świcie

dotyk wzruszenia

świat ogromniał pięknem

.

szedłem krawędzią

miłości (net)

Severim! 31