მე ჩემი დუმილით გეტყვი, რომ - მიყვარხარ,
პასუხად შენს მაცდურ ღიმილსაც ავიტან,
ბაგე კი მოვთოკე,
გული კი ვერაფრით,
გეძახის:
სადა ხარ?
ცხოვრება გავიდა . . .
მე ჩემი რითმების ალერსით დაგათრობ,
ჩვენს გრძნობას, სიყვარულს ცის კართან ავიტან,
გონებას მოვუვლი,
ამ გულს კი ვერაფრით,
იძგერებს:
უშენოდ სიცოცხლე
არ მინდა . . .
ერთ დღესაც სიბერე რომ მომეპარება,
რომ მომაშორებენ ამ სოფელს თავიდან,
მე გამაჩუმებენ,
ამ გულს კი ვერაფერით,
ილოცებს:
უშენოდ . . .?
ზეცაშიც არ მინდა . .

Severim! 2