ხმა.
ღრმაა სიჩუმე, ხოლო სევდა იმ სიჩუმეზე
ღრმა.

ბუხარში შეშა ნაღვლიანად ართავს ჩერიას –
ტკაც!
ღამე. ჩრდილნარი. ძილის გარდა რა დარჩენია
კაცს?

კალამი მღერის თუ მზეწვია წრიპინებს სადმე? –
წრიპ!..
მტირალი ლამპა ფერგალეულს მთავაზობს ნათელს
ძლივს.

იქნებ, სჯობია, მეც დავნებდე ღამის დედოფალს –
ძილს?
ბედნიერება რა ხილია, ან ვის ეყოფა
ის?

წუთისოფელი ხელმეორედ არ ანაწილებს
წუთს.
წუხს ფანჯარასთან ჟანგისფერი ფოთლის აჩრდილი,
წუხს.