რა ქვესკნელის, ან რა ზეცის, -
ვინ დაანთო შენში ცეცხლი?
ვინ გაბედა ზიდვა - რა ფრთამ?
ცეცხლი, ხელით ვინ მოგართვა?

ან ვინ იყო, რა მოხელე,
ვინც გიწნავდა გულის კედლებს?
და გულმა რომ იწყო ფეთქვა, -
არ შეშინდა? სულ არ შეკრთდა?

რა უროთი? რა სამჭედლომ
შეძლო - გონი გამოედნო?
ან ვინ გწრთობდა - ტერორს ცეცხლში,
სასიკვდილო წყვილი ეშვით?

ვარსკვლავთცვენა იყო როცა,
ცრემლი სდიდა როცა შორ ცას,
გაუღიმა პირმშოს თავის
და დაიწყო შექმნა - კრავის?

ვეფხვო! ვეფხვო! მწველო მნათო,
ტყის უღრანში თვალთ რომ აკრთობ,
რა უკვდავმა ძალამ შეგქმნა,
შიშმომრევო - გამავ ფერთა?