დავინახეთუარა – მივხვდი, რომ “დევიღუპე"....................
მე არასოდეს არ ვწერდი სხვაზე,
მე ვწერდიჩემზე... მე ვწერდი ჩემთვის,
მაშინაც... როცა მე ვწერდი ქარზე...
როცა სიჩუმით სათქმელი ვერ ვთქვი...
დაგაძალებენ, დალევ, არგარგებს,
ღვინო კი არა თითქოს გესლია.
სიმთვრალე თუმცა არ არის კარგი,
ზოგჯერ უღვინოდ უარესია...
წლები გვარბევენ და მიაქვთ ხარკი,
თან დღეებს,როგორც ტყვიებს, გვესვრიან.
სიცოცხლე მუდამ არ არის კარგი,
მაგრამ სიკვდილი უარესია.....
არ მითხოვია - გამიღიმე... თავად მიღიმი.
ჯიუტი ბავშვის ფთხილი კოცნა საჩუქრად მიგაქვს...
არ მითხოვია - ჩემი გულის კუნჭულშიდარჩი...
შენ ჩემში, ჩემგან უკითხავად დაიდე ბინა.....
უცებ გაირბენს ჩვენი დღეები,
გამოხუნდება მკვეთრი ფერები,
მინდა სულ გქონდეს ეს ნაწერები,
წაიკითხავ და გაგახსენდები..........
კამათელი ვარ არდამჯდარი სასურველ ციფრზე,+
სიყვარული ვარ გაფატრული სიკვდილის პირზე.+
პაემანი ვარ არშემდგარი, მიჯნურთა ბაღის,+
ვარ ერთი კოცნა, რომლის კოცნაც ნამდვილად არ ღირს.+
მზერაში გაჩრილი ცრემლების მდინარე
მეწამულ ფერებით დაისმა იავდრა,
ბორგავენ რითმები სულში მდინარე,
ცხოვრების დრამა დასასრულს მიადგა.