დღეს, არაფერი არ შეიცვლება,
რადგან შენ, ჩემი მეუღლე გქვია...
მაგრამ მე ვფიქრობ, ხომ შეიძლება
მენახე, მაგრამ ძალიან გვიან.
ხომ შეიძლება, გეცხოვრა სადღაც,
შევხვედროდით და ჩაგევლო უბრად,
შეეწყობოდი სრულიად სხვა ქალს,
დაუმშვენებდი ოჯახს და სუფრას!
ეს გაზაფხული, შენით მიცვნია,
გზადაგზა
მინდვრის,
ყვავილებს
ვითვლი...
და ახლა ფიქრიც არ შემიძლია,
რომ შენ შეგეძლო ცხოვრება სხვისთვის.
There are no comments yet.
Leave your comment, start the discussion!