Kasutaja irma-kusa päevik
ისეთი ძილით მინდა მეძინოს
რომ დამესიზმროს, იმ ქვეყნად რაა-
ქარი თუ წვიმა?
ყინვა თუ სითბო?
თუ არაფერი რაც კაცს გააჩნდა
ამ ქვეყანაზე,
ძვალ-ხორცის მეტი?
ვაიმე,
მტკივა!
ეს რა ვთქვი, ღმერთო?!"
სევდა ზღვა არის,
იდუმალი და უნაპირო,
გულ-გონებაში ჩამომდგარი ჩუმი მთა არი,
მზის ჩასვლის მერე დარჩენილი
თალხი ნაგრილი.
მზე იწურება მთების იქით, მიმწუხრი დგება,
გულში კი სევდა საღამოვდება,
დგას ბნელი ღამე,
იდუმალი და თავდახრილი...
გაივლის ჟამი,
მთის იქიდან ამოვა მთვარე
და ამ სევდიან ღამეებში ისე ჩადგება,
როგორც ნაზამთრალ თალხ ტყეებში
თეთრი აპრილი.
ჩოხელი
ჩვენ
თითქოს ღვინით სავსე ფიალა ვიყოთ,
ისე თანდათან გვსვამს
ტიალი წუთისოფელი.
ჩოხელი