თვალებსარასდროსიღებავ,
აღარციგრძელებწამწამს,
კარებსდაღლილიმიღებდა
ჩვენიცოლქმრობაცარგწამს.

შენიკაბებიდაგრძელდა,
ბიჯუტერიაგაცვდა
დალოგინივითგაცივდა
ნაზიღიმილიღაწვთან.

ბარათებსაღარმიწერდა
სიცელქეცსადღაცგაქრა.
დღესბავშვთანყოფნამიწევდა,ა
რდაიძინა,რავქნა?!

სახსოვარნივთებსდაუწყე
საფუძვლიანი "უბორკა",
რაცბედნიერიდღეების
გადავიწყებასუფროჰგავს.

ჩვენიპაემნისადგილად
სამზარეულოდაგვრჩა,
არარმნებდებიადვილად,
გამოსავალიცარჩანს.

ყვავილებსაღარმაბარებ
სამსახურიდანმოსულს,
მუცელსაცაღარმაკარებ -
ვალდებულებითორსულს.

გაზეთისკითხვასმაძალებ,
ვნებაცწააგავსმიტკალს,
სულმეუბნები :"მაცალე,
გაზზესადილიმიდგას"!

ლოგინშიგაჩნდასაზღვარი-
ნეიტრალურიხაზი.
ხარჩემიბედინაცვალი
გაშიშვლებულიბრაზი.

ღამისპერანგითიძინებ,
წიგნებითადაქსოვით.
ურთიერთობისსიცივე-
ურეაქციოცოლი.

Нравится